Een paar vragen aan middenvelder Aron Hebbink

De Graafschap speelt met haar beloftenteam in de Derde divisie. Trainer Richard Roelofsen heeft de beschikking over een kern van 13 spelers. Wekelijks zullen wij een speler aan u voorstellen. Deze week is de beurt aan Aron Hebbink.

Spelerspaspoort

Je hebt tijdens de eerste oefenwedstrijd in de voorbereiding een hersenschudding opgelopen, hoe gaat het nu met je?
Het gaat steeds beter! Voel me nog niet zo goed als voorheen. Sommige dingen zijn al snel te veel, ik moet een combinatie zien te vinden tussen prikkels en rust. Iedere week maak ik wel stapjes, maar dit heeft gewoon heel erg veel tijd nodig. Als ik maar weer goed herstel!

Hoe ervaar jij het verschil tussen je amateurclub en De Graafschap?
Het verschil is moeilijk aan te geven vind ik, het is 8 jaar geleden dat ik bij een amateurclub zat. Het grootste verschil is dan denk ik toch de dingen die je ervoor moet laten. Vroeger bij mijn amateurclub kon je nog wel eens een avondje voor de wedstrijd wat gaan doen, maar nu is dat niet meer verstandig en is het heel belangrijk dat je genoeg rust pakt om fit te blijven.

Je woont in Doetinchem, dat lijkt me ideaal qua reistijd?
Ja, dat is super fijn. Ik woon ongeveer een kwartier van het stadion af. Het voordeel is dan ook dat ik geen auto of trein nodig heb, maar lekker op de fiets kan. Sommige jongens uit mijn team moeten anderhalf uur reizen voordat ze op de club zijn, dan heb ik het toch ideaal eigenlijk.

Naast het voetbal zit je ook nog op school, is dat te combineren?
Ja, het is te combineren, maar wel moeilijk. Ik moet nu erg goed plannen zodat ik school ook op schema houd. Na mijn trainingen ga ik snel naar school, en in de avond maak ik mijn huiswerk. 

In al die jaren heb je natuurlijk veel dingen meegemaakt bij De Graafschap. Wat was je grootste succes en wat was je dieptepunt?
Mijn grootste succes bij De Graafschap is het winnen van de KNVB Beker met de O17. Niet alleen het winnen van die prijs was zeer speciaal, maar ook de manier waarop. We stonden in de rust 0-2 achter tegen PSV O17 en in de allerlaatste minuut scoren wij de 3-2, dat gevoel is ongekend! Mijn dieptepunt maak ik op dit moment mee. Ik ben er nu al 4 maanden uit door mijn hersenschudding, en het zal ook nog wel even duren. Het is erg frustrerend dat ik nog niet veel kan doen, want ik wil super graag weer voetballen. Maar ik moet rustig blijven, want dan gaat het het snelst weer over.